Het begon allemaal in 2016. In het begin van het jaar hebben wij ons oogje laten vallen op een prachtig nieuwbouw traject in ons dorp. Wij een gezin met 2 kinderen en een huurhuis in de gemeente Teylingen. Sprokkelend naar een nieuwe droomwoning op een te krappe woningmarkt. De woningprijs van onze nieuwe stekkie en de plek bevielen ons wel, en de woningen in het huidige bestaande aanbod paste niet in onze eisen en wensen. Denk aan hoge verbouwing kosten of te hoge aanschaf prijs.

Er was eens…

In mei 2016 zijn we op de koffie geweest bij de makelaar en hebben wij onze voorkeur uitgesproken op een aantal van de nieuwe woningen. Gelukkig hoefden we niet lang te wachten en hebben we in juni van dat jaar een handtekening geplaatst op een koop aannemingsovereenkomst met een waarborg garantie. Zo blij als we op dat moment waren is er ons verteld dat we in februari 2017 ons nieuwe plekje kunnen gaan bewonen. Vanaf dat moment hebben wij keuzes en beslissingen genomen om een financiële betere situatie te realiseren. Minimale investeringen doen, en goedkope vakanties of gewoon niet op vakantie. Dingen binnen het gezin achterwege laten, en de auto op de oprit die behoorlijk op leeftijd is en ons steeds meer in de steek laat maar niet te vernieuwen.

Prognose, prognose en nog eens prognose

Maar toen begonnen de beloftes en de prognoses van de aannemer… in september 2016 zou er gestart worden met de aanvang van de bouw. Met veel spoed en geweld hebben wij ons gezicht moeten laten zien bij de notaris in november 2016. Nu met het zetten van deze handtekeningen gaan ze echt beginnen aan de bouw. Uiteindelijk begon er in januari 2017 met bouwrijp maken van het terrein.

In augustus van 2017 is dan toch echt feestelijk de eerste paal geslagen. Iedereen blij, wel ontvingen we daar de boodschap van de aannemer dat er veel tegenslagen hebben plaatsgevonden maar hij blij was dat er een spoedige voortgang. In september van 2017 ging eindelijk de eerste paal van ons blok de grond in. Eindelijk gaan we wat zien… maar het duurde nog wel even voordat er echt zichtbare veranderingen werden waargenomen.

Don’t shoot the messenger

Via de nieuwsbrieven die je als koper onregelmatig ontvangt wordt je op de hoogte gehouden van de voortgang, prognoses van oplevering. In deze nieuwsbrieven werd er vrij snel duidelijk gemaakt dat we in het voorjaar van 2018 onze woning zouden gaan betrekken.
Eindelijk goed nieuws dachten wij!
De daarop volgende nieuwbrieven is met een hoop positiviteit vervelend nieuws gebracht en zijn er prognoses benoemd die niet waar gemaakt zijn, maar financieel zouden we dat wel vol kunnen houden en leek er nog niets aan de hand.

En nu dan?

Voor de zomer van 2018 is de volledige wijk opgetrommeld voor een eerste vergadering van een vereniging van eigenaren (er zit een gemeenschappelijk belang in de wijk). In die vergadering is door de aannemer verteld dat na de zomer gestart wordt met het opleveren van de woning. Wel is de aannemer afhankelijk van 3e partijen die mogelijk voor een vertraging zouden kunnen zorgen. Inmiddels zijn we in november 2018 en is er nog geen enkele sleutel uitgereikt. Een groot gedeelte van de nieuwe wijk is bijna af. We mogen van geluk spreken als ons nieuwe stekje medio januari 2019 wordt opgeleverd. Onze opgebouwde financiële reserveren zijn door de leugens en prognoses van de aannemer helemaal op en moet er zelfs geld bij om straks de woning nog “positief” te kunnen betrekken.

De makelaar begint inmiddels een terug trekkende beweging te maken, de aannemer geeft de 3e partijen de schuld van de uitloop en zelf zijn ze nergens schuldig aan. Maar dat de wijk nog niet afgerond is en nog voor een deel in de steigers staat ligt niet aan hun. En geld… dat verdien je in loondienst heel makkelijk en dat komt met grote getallen binnen. Je persoonlijke omstandig heden… je vakantiedagen die je bespaart om straks je huis in te klussen worden nu maar bijgeschreven op je bankrekening. En het geld wat je had gespaard voor de mooie inrichting, ach betonlook is tegenwoordig ook in! De discussies die je onderling hebt over het behoud van de woning worden ook steeds heftiger. En kopersbescherming?? Helaas dat is er niet!! Je bent gewoon verplicht om je termijnen tijdig te betalen, doe je dit niet dan zit daar ook nog een financiële consequentie aan. Je bent in dit geval overgeleverd aan de leugens van je aannemer.

De rechtsbijstand verzekering die inmiddels is ingeschakeld kan nog niet heel veel druk uitoefenen. Dus je staat als particulier zonder enige bescherming tegen een hele grote (betonnen) muur. De meest duurste en grootste investering van je leven, wordt mee omgegaan als het niets is…. Een nieuwe auto kopen geeft meer bescherming dan het kopen van een nieuwbouw huis.

En wij dan?

En ons gezin, het geluk van een nieuwe woning zakt ons in de schoenen. De strijd die je moet leveren om het geluk maar weer op te pakken de motivatie bij elkaar sprokkelen om maar het een en ander in te pakken. Je kinderen weer te moet uitleggen dat we nog niet naar het nieuwe huis gaan we nog geen mooie grote ruime slaapkamer kunnen inrichten. De compromissen die je onderling afstemt om maar in ons mooie droom paleis te kunnen gaan wonen. Je vrienden, familie, collega’s bij iedere verjaardag of bezoek moet uitleggen hoe lang het duurt en moet aanhoren dat het allemaal wel vervelend is. Hoeveel druppels moeten er nog komen voordat die emmer vol zit!! En dit is alleen nog maar onze situatie, we hebben ook nog 71 buren…

P.s: Dit verhaal is geen schreeuw om aandacht, maar een boodschap om maar aan de maatschappij duidelijk te maken dat je kan en wordt geleefd door de keuzes en beslissingen van andere mensen. Dit zijn keuzes waarop je zelf geen invloed hebt, maar wel mee te maken hebt. 

Update:

Inmiddels zijn er een aantal toekomstige buren geweest, die ook hun verhaal hebben opgestuurd. Heel tof!
In overleg met mijn nieuwe buren heb ik hun verhalen als bijlage beschikbaar gesteld.
Er zullen er nog een aantal volgen.